" เหยียบย่ำทำไม แต่...ดอกหญ้า
ดอกฟ้าประดับหล้า ค่าเลิศล้ำ
สรรเสริญเยินยอ แต่...ทองคำ
เหล็กดำทุกธาตุ ไม่เข้าใจ
...หยดนิดหนึ่ง อย่างหยดน้ำค้าง
มีสิทธิ์สร้าง เมฆมหาสมุทรใหญ่
ทองคำแก้วมณี มีค่าอะไร
หากขาดไร้ซึ้ง กรวด ทราย ดิน..." ...ฯลฯ...
........... ลำนำภูกระดึง ............
เนื่องในโอกาส ๘๕ ปี
ด้วยจิตคารวะ ท่านอังคาร กัลยาณพงษ์
* กลอนบทนี้ผมท่องจำตั้งแ่ต่เมื่อเรียน ม.ศ.2
เพิ่งพื้นความจำเมื่อไ้้ด
