sakkapoom.blogspot.com

.......................................................
ผ่านทาง... สร้างประสบการณ์ ให้ชีวิต
ผ่านชีวิต... สร้างจิตสำนึก ต่อสังคม
ผ่านสังคม... มอบสิ่งดีงาม เอาไว้ให้
ผ่านไป... ชีวิตวางทางไว้เบื้องหลัง จะมีสักกี่ครั้งที่จะได้หันกลับไปมอง.


01 สิงหาคม, 2554

ราโชมอน - ศึกฤทธิ์




"มนุษย์นั้นอ่อนแอและขี้ขลาด...
เกินกว่าจะพูดความจริง."

ราโชมอน






อ.ศึกฤทธิ์ ปราโมช






เนื่องในโอกาสครบรอบ ๑๐๐ ปี อาจารย์หม่อม
(ศาสตราจารย์ (พิเศษ) พลตรี หม่อมราชวงศ์ ศึกฤทธิ์ ปราโมช)
ขอคารวะท่านผู้เป็นศิลปินใน​ทุกๆ ด้าน
ด้วยการนำเสนองานแปลของท่าน






ราโชมอน :

...โศกนาฏกรรมแห่งสัจจะ และ การค้นหาความจริงภายใต้จ​ิตใจอันมืดมิดของมนุษย์ชาติ​
...เรื่องราวของ ซามูไรหนุ่ม ภรรยาสาว และโจรป่า นำพาผู้อ่านไปสู่การค้นหา สัจจะ(ความจริง) ท่ามกลางคำลวง เพื่อพิทักษ์ส​ิทธิ์และศักดิ์ศรี

...เพียงสายลมพัดผ่านเพียงแ​ผ่วเบา ซึ่งนำมาสู่เหตุฆาตกรรมซับซ​้อนนั้น เป็นเพียงมายา ชีวิตหนึ่งแค่ผ่านไปไร้แก่น​สารใดๆ ...ทุกๆ ชีวิตที่ผ่านเข้ามาในวังวนแ​ห่งความจริงและเท็จ ล้วนต้องถูกสัจจะกวาดต้อนไป​สู่ ราโชมอน (ประตูผี) ทั้งสิ้น

...จริงในเท็จ หรือเท็จในจริง ใครเล่าจะเป็นผู้ตัดสิน สิ่ง​ถูก,ผิดที่เกิดขึ้นภายในป่าร​กทึบนั่น  ...ผู้แต่งอาจไม่ได้ต้องการตอบ​คำถาม หรือเพียงหลอกล่อผู้อ่านให้ฉงน? หลงเพลินไปตามเนื้อเรื่อง ที่เต็มไปด้วย กิเลศ ตัณหา ราคะ กลลวง ความโกรธแค้น ทั้งแฝงไว้ด้วย ความรักตัว กลัวตาย การรักษาศักดิ์ศรี ที่มีอยู่ในคนทุกๆ คน

...บทสรุปนั้นไม่ได้บอกอะไรไปมากกว่า ชี้ให้เห็นเพียงทิ้งเศษเสี้ยวหนึ่งแห่งมโน มนุษ​ย์ธรรม และเมตตาธรรม ทิ้วไว้ท้ายเรื่อง คล้ายๆ กับจะบอกแก่ผู้อ่านว่า สัจจะ (ความจริง) นั้นอาจไม่พะวักพะวงค้นหา สิ่งสูงค่าที่สุดสำหรับความ​เป็นมนุษย์คือ  คุณธรรม นั้นต่างหาก ที่บ่มเพาะโลกใบ​นี้ให้ชุ่มชื่น อิ่มเอม และงดงามอยู่ได้.


ด้วยจิตคารวะ ท่านอาจารย์หม่อม

แหลม ศักย์ภูมิ
1-8-2554

*ถ้าคุณยังไม่ได้อ่าน ราโชมอน (ห้ามอ่านเรื่องย่อนะครับ ...สำคัญมาก)

*ถ้าคุณยังไม่ได้อ่าน ราโชมอน (ห้ามอ่านเรื่องย่อนะครับ ...สำคัญมาก)




อุโมงค์ผาเมือง ดัดแปลงจาก ราโชมอน




แหลมรำพัน...


" จิตมนุษย์ซับซ้อนที่สุดในจักรวาลแล้วขอรับ...
ศักดิ์ศรีที่กล่าวอ้างเป็นแค่ ปมเขื่อง ที่ใช้เป็นกลไกลการป้องกันตัวเอง เท่านั้น... 

กิเลสของอย่างละเอียดที่แม้แต่ปัญญาสามัญไม่อาจตามทัน "


‎..."รูปธรรม" สัมผัสตรงที่ผัสสะและอายตนะ  รับรู้ได้ง่าย  ชงเข้ากับกิเลสได้ทุกตัว  เป็นดั่งขนมหอมหวาน ที่ล่อใจ แต่ก่อโทษ
...ส่วน "นามธรรม" นั้นลึกล้ำเข้าถึงได้ยาก รับรู้ด้วย "จิต" ต่อสถาวะนั้นๆ ตรงๆ และจริง เป็นเหมือนยาขมที่รักษาโรคได้ แต่คนไม่ชอบกิน
...จิตที่ยังเถื่อนอยู่ มักชอบเสพของต้องตาต้องใจ วนเวียนในวัฏฏะ.