ลำนำภูกระดึง - คุณค่า

" เหยียบย่ำทำไม แต่...ดอกหญ้า
ดอกฟ้าประดับหล้า ค่าเลิศล้ำ 
สรรเสริญเยินยอ แต่...ทองคำ
เหล็กดำทุกธาตุ ไม่เข้าใจ
...หยดนิดหนึ่ง อย่างหยดน้ำค้าง
มีสิทธิ์สร้าง เมฆมหาสมุทรใหญ่
ทองคำแก้วมณี มีค่าอะไร
หากขาดไร้ซึ้ง กรวด ทราย ดิน..." ...ฯลฯ...


   ........... ลำนำภูกระดึง ............
        

เนื่องในโอกาส ๘๕ ปี 
ด้วยจิตคารวะ ท่านอังคาร กัลยาณพงษ์


* กลอนบทนี้ผมท่องจำตั้งแ่ต่เมื่อเรียน ม.ศ.2 
เพิ่งพื้นความจำเมื่อไ้้ด้อ่านข่าวครบรอบวันเกิดครูกวีผู้อหังการ์...

ถามหา...สติ

...สติจะมาได้ต้องบำเพ็ญ " ขันติบารมี " เป็นที่ตั้ง 

เมื่อมีขันติตั้งอยู่ จิตก็ไม่ไหลไปตาม ภาวะหรือวิภาวะ 

...การภาวนาเป็นหนึ่งในเครื่องมือนำจิตให้สงบนิ่ง 

เพื่อจะเอื้อต่อการพิจารณา ตรึกนึกใคร่ครวญ 

...จิตที่อบรมมาดีแล้วย่อมเกิดสติได้ 

หนทางแห่งปัญญา ก็เริ่มเดินต่อจากตรงนี้

...เริ่มจาก จิต ที่สงบหนักแน่น

ไม่ถูกผลักไสไปด้วย รัก โลภ โกรธ และหลง นั่นเอง.

แหลม ศักย์ภูมิ

12 เมษายน 2554

      ขอให้ข้าพเจ้ามีความสงบอยู่ในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปด้วยเทอญฯ

ชุดประดาน้ำและผีเสื้อ

" ในจักรวาลนี้...
มีกุญแจ...สำหรับไขชุดประดาน้ำของผมไหมหนอ ? 
มีรถไฟใต้ดินสักสาย ...ซึ่งปราศจากสถานีปลายทางหรือไม่ ?
มีเงินตรา ค่าสูงพอจะซื้อ ...เสรีภาพของผมคืนมาบ้างไหม ?
...คงต้องไปหาที่อื่น ...ผมไปเดี๋ยวนี้แหละ "

จากหนังสือ ชุดประดาน้ำและผีเสื้อ
................ณ็อง โดมินิก โบบี้........

*บรรณาธิการนิตยสาร ELLE ซึ่งป่วยเป็นอัมพาต 
เขียนหนังสือเล่มนี้ด้วยการกระพริบเปลือกตาข้างซ้าย 
ซึ่งเป็นอวัยวะเดียวที่เคลื่อนไหวได้ ...อย่างอุตสาหะ


" ดวงตาข้างนี้... 
สายสัมพันธ์เส้นเดียวที่ผมมีกับโลกภายนอก 
ช่องระบายอากาศหนึ่งเดียว ...ในห้องขังของผม 
ครอบแก้วชุดประดาน้ำของผม " 

*เขาเสียชีวิตหลังจากหนังสือเล่มสุดท้ายออกเผยแพร่ได้เพียงสองวัน...