“หลับตลอด ราตรี...
คลุกคลีกับหมู่คน ทั้งวัน...
คนโง่เขลา เช่นนั้น
ไหนเลยจะ พ้นทุกข์เล่า...
พระพุทธเจ้าทรงกล่าวแก่ พระนีต เถระ
สพฺพรตฺตึ สุปิตฺวาน
ทิวา สงฺคณิเก รโต
กทาสฺสุ นาม ทุมฺเมโธ
ทุกฺขสฺสนุตํ กริสฺสติ
๒๖/๒๒๑/๒๗๙
*พระนีตเถระ ท่านเป็นบุตรพราหมณ์ชาวเมืองสาวัตถีคนหนี่ง ออกบวชครั้งแรกไม่ได้บวชด้วยศรัทธา บวชเพราะเข้าใจว่าพระสมณศากยบุตรมีชีวิตอยู่อย่างสะดวกสบาย หวังจะมีชีวิตสบายอย่างนั้นบ้างจึงไปบวช
...เมื่อบวชแล้วเรียนกรรมฐานจากสำนักพระบรมศาสดา ปฏิบัติเพียง ๒ – ๓
วันก็ละทิ้งไม่เอาใจใส่อย่างจริงจัง
ฉันอาหารจนอิ่มหมีพีมัน
คลุกคลีกับหมู่คณะ
ให้วันเวลาผ่านไปด้วยการพูดคุยแต่เรื่องไร้สาระ
...พระพุทธองค์มิได้ว่ากล่าวตักเตือน
ทรงรอเวลาให้ “ อินทรีย์ ”
ท่านแก่กล้าเสียก่อน (รอความพร้อม)
เมื่ออินทรีย์ท่านแก่กล้าพร้อมที่จะได้รับการแนะนำแล้ว
พระพุทธองค์จึงทรงตำหนิท่านด้วยคำพูดที่รุนแรงดังข้างต้น พระนีตเถระท่านรู้สำนึกตน ตั้งหน้าตั้งตาบำเพ็ญเพียร ไม่นานก็บรรลุพระอรหันต์
.......................................................