"คนถือดาบ"

...มือที่กำด้ามดาบมากว่า 35 ปี
รู้จักแต่ฟาดฟันคมดาบออกไป

วันนี้กลับนั่งมองใบดาบด้วยใจเป็นสุข...  

...เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมา 
ศาสตร์และศิลป์แห่งวิชาการต่อสู้
กลับช่วยชำระล้างจิตใจให้ได้พบกับความสงบ...

...เว้นจากการคิดฆ่าล้างทำลาย 
เป็นจิตใจที่ฝักใฝ่ในวิถีแห่งสันติธรรม
ผ่อนปรน คลายวาง ว่างจากตัวตน..." คนถือดาบ "

 * ...ก่อนเคยแสวงหาความเก่งกาจ

ดาบคมว่องไว ฟาดฟันให้เฉียบขาด

 ...เวลานี้ได้แค่รำร่ายกรายดาบ 

ระลึกรู้ในท่วงท่า ไม่เก่งไม่กล้าไม่ท้าทาย 

แค่ใจนั้นมุ่งหมายให้ความเงียบสงบนั้นบังเกิด.

 แหลม ไทอชิร
24 / 2 / 2557

*ขอบคุณ คุณIgnatius Nakawiroj ที่สะกิดใจให้เกิดบทกวีบทนี้...ขอบคุณ

สงบ...

 " ...สงบรู้อารมณ์  ยิ่งคมเฉียบ
สงบเงียบ  รู้กิจจิตประสงค์
สงบรู้ขันธ์ห้า  อย่างวยงง
สงบปลงภาระ  สู่พระนิพพาน...
...สงบรู้เท็จจริง  สิ่งทั้งปวง
สงบหมายทำลายห่วง  ห้วงสังสารฯ
สงบแจ้งธรรมะ  พระนิพพาน
สงบการเวียนว่าย  ตายเกิดเอย..."

 

ธรรมะจากต้นไม้...

วัดแห่งหนึ่งที่ต่างจังหวัด ปี ๒๕๓๙

Young Thaiachira

กลุ่มไทอชิร ปรัชญามวยไทยใส่วิถีเยาวชน 

โดย…โยธิน อยู่จงดี
...เมษายน 2557

 ทำไม? คุณครูแหลมไม่ยอมสอนมวยไทยให้ซะที เด็กๆ ในโครงงาน ยุวชนไทอชิร โรงเรียนวัชรวิชญ์ อ.ทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรี เริ่มสงสัยว่าทำไมพวกเขาต้องนั่งสมาธิ ต้องมาเล่นกิจกรรมส่งต่อข่าวสาร ต้องฟังเรื่องธรรมะและการใช้ชีวิตในสังคมปัจจุบัน ทั้งที่พวกเขาต่างคิดว่าจะได้เริ่มตั้งท่ามวยไทยเล่นฟันดาบกันเสียอีก

ก่อนหน้านี้ไม่นานนัก ศักย์ภูมิ จูฑะพงศ์ธรรม หรือ ครูแหลม ประธานกลุ่มไทอชิร ซึ่งเป็นกลุ่มสอนดาบไทยและมวยไทยโบราณ ได้รับการร้องขอให้เดินทางมาสอนมวยไทยให้กับเด็กๆ ในโรงเรียน ครูแหลมจึงเริ่มหาวันที่สมาชิกในกลุ่มว่างตรงกันมากที่สุด เพื่อนัดเดินทางไปสอนเด็กๆ ตามโครงงานยุวชนไทอชิร ตามลำดับแล้วโรงเรียนวัชรวิชญ์จะเป็นโรงเรียนที่ 8 ที่กลุ่มไทอชิรจะเข้าไปสอน

ครูแหลมเล่าถึงที่มาที่ไปของกิจกรรมสอนมวยไทยให้กับเด็กๆ ทั่วประเทศ ว่า ตอนตั้งกลุ่มเราไม่ได้เป็นชมรมเป็นองค์กรหรือสำนักดาบ เป็นแค่เพียงกลุ่มครูสอนมวยไทยเล็กๆ ที่ใครก็สามารถเข้ามาร่วมกับเราได้ จะเรียนวิชาอะไรก็ได้ เข้ามาทำงานร่วมกัน จะเป็นดาบเหนือ ดาบใต้ ยูโด ดาบตะวันตก หรือดาบญี่ปุ่น เข้ามาร่วมกับเราได้หมด เพราะเราเป็นกลุ่มเปิดกว้างที่จะพัฒนามวยไทย ดาบไทย ให้เป็นที่ยอมรับในสังคม และก็อยากจะทำกิจกรรมดีๆ ให้กับสังคม

เริ่มจากชวนเพื่อนๆ มาทำบุญหล่อพระด้วยกัน ต่อมาก็เปิดรับบริจาคหนังสือสำหรับเอาไปไว้ในห้องสมุดโรงเรียนต่างจังหวัดที่ขาดแคลน จนเมื่อประมาณปี 2555 เราได้เงินมาก้อนหนึ่งหลังกลับจากการสอนมวยไทยที่เยอรมนี บวกกับความคิดเสี้ยวหนึ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ ที่มีคนชอบพูดว่า ทำไมไม่กลับไปสอนเด็กๆ ได้วิชามาฟรีๆ แล้วทำไมต้องเก็บเงิน ผมเองก็เคยไปเรียนวิชาอื่นๆ มาบ้าง อย่างดนตรีไทยเขาก็เก็บชั่วโมงละ 300 บาท แต่พอเป็นดาบไทย มวยไทย เก็บเงินไม่ได้ต้องเป็นศิลปะของชาติ คนศึกษาศิลปะของชาติไม่มีจะกินแล้วเขาจะอยู่อย่างไร นี่เป็นปัญหาที่อยู่ในใจเรามาเป็นเวลา 10 ปี

ส่วนตัวเคยไปสอนฟรีที่ศูนย์เยาวชนดอนเมืองก็ไม่มีใครมาเรียน ให้เหตุผลกันว่าไกลบ้านบ้าง ไม่มีเวลาบ้าง พอมาสอนเก็บเงินที่บ้านก็ถูกต่อว่าอีก ทำอะไรก็มีแต่คนต่อว่า สุดท้ายเราก็ปล่อย จึงทำตามทางที่เราอยากทำและเห็นว่าเป็นประโยชน์ต่อการเผยแพร่มวยไทยให้เป็นที่ยอมรับ พอได้เงินก้อนนั้นมาเราก็สานต่อความฝันที่อยากจะสอนเด็กๆ ให้รู้จักคุณค่าของมวยไทย รวมทั้งการใช้ชีวิตอย่างถูกต้องในสังคม

ตั้งใจที่สุดคือจะไปสอนเด็กๆ ต่างจังหวัด เอาแบบไกลๆ เลย เราจะไปสอนให้พวกเขาฟรีๆ เพราะเรามองแล้วว่าคนรุ่นปัจจุบันมีน้อยคนนักที่สนใจมวยไทย ดังนั้น เราจึงย้อนกลับไปปลูกฝังให้เด็กรุ่นใหม่สนใจมวยไทย เพื่อวันข้างหน้าเขาจะได้นึกถึงวันที่พวกเขาได้เรียนรู้มวยไทยและอยากจะสืบสานต่อไป ให้เขาเห็นว่าครูที่มาสอนพวกเขาเป็นครูที่ไปสอนในต่างประเทศมาแล้ว และต่างชาติก็ยอมรับในมวยไทยมาแล้ว และเด็กๆ ก็ควรที่จะเคารพและยกย่องมวยไทยด้วยความเป็นศิลปะ หาใช่การต่อสู้ที่เน้นการสาดใส่เข้าหากันอย่างที่เคยเห็นในเวทีมวย

งานเผยแพร่ฯ ทั้งในต่างประเทศ และ ต่างจังหวัด

ดังนั้น กิจกรรมที่เด็กๆ จะได้เรียนรู้ จึงไม่ได้เน้นเรื่องการสอนมวย แต่เราสอนแนวคิดการใช้ชีวิตที่ถูกต้องเข้าไปด้วย กิจกรรมหนึ่งที่กลุ่มไทอชิรใส่ไว้ ก็คือ กิจกรรมบอกต่อ โดยจะให้เด็กที่อยู่ข้างหน้าเล่าเรื่องราวที่ตัวเองได้ยินให้เพื่อนที่อยู่ข้างหลังและบอกต่อๆ กันไปเรื่อยๆ จนถึงคนสุดท้ายให้ออกมาบอกว่าพวกเขาได้ยินอะไรมาบ้าง


สิ่งที่พวกเขาประสบ ก็คือ ข่าวสารที่ผิดเพี้ยนไปจากต้นทาง ขนาดได้ยินจากเพื่อนที่อยู่ตรงหน้ายังผิดพลาดและข่าวสารในโลกออนไลน์ ข่าวสารจากโทรทัศน์ จะผิดเพี้ยนขนาดไหน เราก็ต้องใช้สติปัญญาพิจารณาไตร่ตรองให้รอบคอบก่อนจะเชื่อ

อีกส่วนหนึ่ง ก็คือ การสอนให้เด็กๆ ค้นหาสิ่งที่ตัวเองถนัด หากมีความชอบในเรื่องดาบ ก็ควรผลักดันตัวเองจนเชี่ยวชาญ ใครอยากเป็นตำรวจวันนี้ซ้อมวิ่งบ้างหรือยัง ใครอยากเป็นหมอ พยาบาล เรียนรู้อ่านหนังสือเรียนให้เก่งหรือยัง อยากเป็นแอร์โฮสเตส หนูฝึกเรื่องภาษาต่างประเทศเพิ่มเติมหรือยัง นี่คือสิ่งที่กลุ่มนี้ปลูกฝังไม่ได้ ฝึกแต่เรื่องดาบเรื่องเดียว

เพราะในชีวิตจริงพวกเขาคงไม่ได้จับดาบขึ้นมาต่อสู้ แต่พวกเขาจะต้องใช้ความรู้และสติปัญญาสำหรับต่อสู้ในสังคม และที่สำคัญกว่าการสอนดาบ ก็คือ การสอนให้พวกเขาเป็นคนดี เพราะสังคมต้องการคนดีมากกว่าคนเก่งแต่ขาดคุณธรรม
 

จนถึงวันนี้กลุ่มไทอชิรเดินสายสอนมวยไทยให้กับเด็กๆ มากกว่า 10 โรงเรียน และยังคงเดินหน้ารับสอนเด็กๆ ทั่วประเทศอย่างต่อเนื่อง

ครูแหลมบอกกับเราว่า โรงเรียนไหนติดต่อมาเราก็ไปเราไปหาเด็กๆ ไปเล่นกับไปสอนพวกเขาอย่างเดียว ใครอยากจะมาร่วมกับเราก็ได้เราเปิดรับหมด ผมเชื่อว่ามีคนที่อยากจะเสียสละตัวเองเพื่อสังคมอยู่มาก แต่ขาดเพียงคนที่กล้านำกล้าทำเพื่อสังคมเท่านั้น

สนใจเข้าร่วมสอนเด็กๆ ต่างจังหวัด หรือต้องการส่งของบริจาคสามารถติดต่อได้ที่...
เว็บไซต์ www.thaiachira.com

 

ไทอชิร และ ผองเพื่อน

ทะเลห่ม คลื่นเห่

 "...เซวอล จมลับแล้ว ...ใจหาย 

หลายชึวิตปลิดวาย ...ร่ำไห้ 
ทะเลห่ม คลื่นเห่ ดั่งเปลไกว 
ใจเอยใจ จงสงบพบแสงธรรม...

สู่สุคติเถิดหนา จันทรากระจ่าง 
ร่างซีดขาวไร้วิญญาณ ...บอบช้ำ 
แม่ทะเลจะเห่กล่อม ...ร้องลำนำ 
ส่งเจ้าจากสายน้ำ สู่ สายใจของครอบครัว..."
 

...พ่อแม่พี่และน้อง รอเจ้ากลับ 

...เพื่อนยังคอย รอรับขวัญ

...อย่าหวาดหวั่น อย่าหวั่นกลัว อย่าร้องไห้...
   

แหลม - ศักย์ภูมิ 
24 เมษา 57

* ขอไว้อาลัยแด่ดวงวิญญาณ...ที่ล่วงลับไปกับเรือเซวอล ...สู่สุคติเถิด